burutzar
1.
Cabezón, de cabeza grande.
Asto burutzarrak bizkarrean / eukan alan bearrez zuloa: / ta zan negar eragitekoa / beleak an eragoionean / alper ostikadak.
Zav Fab,
RIEV 1907, 540.
2.
(PMuj).
Aumen. de buru.
.
Burutzar ikusgarrija eban, ule zapa baltz sarratu bategaz estalduta kokotetik asi ta begijen urr-urreraño.
Kk Ab I 31.
Begiak itxi zaizkit, / burutzar au moteldu...
"La cabezota"
.
Ldi BB 10.
En DFrec hay dos ejs. más.