egikunde
1.
(
G ap. A
),
eginkunde (
Hb).
Acción, acto; operación.
v. egikune, egintza.
Hekien barneko sentimenduak ta eginkunde guziak.
Birjin 515.
Erien alderat egiteko agertzen diren onhesgunezko eginkundeak.
Ib. 541.
Eginkunde edo akzione guziak.
Dh 111.
Gure arimaren santifikatzeko bide egiazkoa da gure akzione edo eginkunde komunak ungi egitea.
EgunO 1.
Apostoluen denborako eginkundez mintzo den liburu zahar batean.
Arb Igand 123.
Ohitura eta eginkunde arrotzak.
Ib. 48.
[Arimiaren itxutasunaren] lenbiziko egikundea da egobia edo oztasuna Jaungoikoagaz.
Kortazar Serm 170.
Egikunde batzuk onetsi eta beste batzuk gaitzestera.
Vill Jaink 79.
Operación económica.
[Zati] batean gizonak auzoan bizi edo berak bizitetxe bat izanagatik elduko dira, bestean errian diran egikunde guziak.
(1919).
ForuAG
287.
Egikunde guziak beren irabaziagatik.
Ib. 287.
2.
(Lar→H, Añ),
eginkunde (Ht VocGr 351, Lecl, Hb, Dv, A).
Efecto, consecuencia.
"(Darthayet Manuel 33), effet"
Dv.
v. ondorio.
Eta ondoan bere maithagunearen eginkunde handienak senti-arazi nahi dauzkigunaz gero.
"Les effets de son amour"
.
Birjin
521.
Amoreagatik zuen fedea ez dadin izan gizonen zuhurtasunaren eginkundea, bainan bai Jainkoaren botherearena.
TB 1 Cor 2, 5 (IBe ondore; las demás versiones se aproximan más a 'fides vestra non sit in sapientia hominum' de la Vulgata).
Zeñaren [iturriaren] egikunde onak ikusten diran sarriro miñantza mueta askorekin oi daudenetan.
Izt C 96.
3.
inkunde.
"(B), trato [...]. Inkunde onak in ditut, he hecho buenos tratos, relaciones de amistad" A.
EGIKUNDEZ
(Lar, Añ). "Efectivamente" Lar.