ekarkor
1.
(Vc ap. A; -kh- Dv, H).
Productivo, fértil.
Lurra aphainduago eta ekharkorrago.
Dv Lab 29.
Baztar onek izerdiz bigundu ta ekarkor biurtzeko.
A Latsibi 12.
Arburola baino auzotegi ekarkorragorik? Ango gari-artoak!
A Ardi 36.
Urrengo urtea izan zan guztiz ekarkorra, alan gari, arto, [...].
Echta Jos 25.
Arrantzu ekarkorra egin ondoren.
TAg Uzt 49.
Baso mutil yaioen / ekarkor azia.
Onaind MEOE 725.
Sorterri nagusiaren maitasuna [...] saiatu ziren gureganatzen, nahiz haien ahaleginak behar bezain ekarkor ez izan beti.
MEIG IX 151.
2.
Atrayente.
Ukabilkada bat edo aizkorakada bat emotea, ta maite dan emakume baten ondoan itz bigun ekarkorrak esatea, eztira bardiñak.
Ag AL 114.
3.
"(B, BN-baig), condescendiente, persona que fácilmente se aviene"
A.
v. ekarkari.