1. (G-goi ap. JMB At ), emakizun (G-azp) Obligación de pago; impuesto. "Deuda, obligación de dar" JMB At. "Emakizun andiak datoz datorren urterako, desembolsos, contribuciones" (G-azp).
Erregek aurrera eziñ ifiñiko du bere naiustez talkidarik edo emankizunik oi bezela. EConst 61. Ark ari andia, onek txikiro gizena, [...], nor nolako emankizunaren azpian arkitzen zan, gisa berperean bear zeban erantzun utsaldiarik bage. Izt C 241.

2. (Con compl. directo aplicado a eman ). Obligación de pagar.
Eta alaere, etxerako denboran etzuten danboliñari dirurik emankizunik. Izt D 4. [Gaztañak] ez eobearrik dauka, ez laka emankizunik. Izt C 150.

3. Entrega.
Ziur naun erio ostean ere biok alkarrekin egon gaitezen irabazia dula bere biziaren emankizunarekin. Etxde JJ 278.

4. Representación (teatral), emisión (de radio, televisión).
Berdin solastatu dira bai [...] Biarritzeko radioaz eta eskuarazko emankizunez. Herr 26-10-1961, 3. Antzokia herriko plazan eraikitzen zuten taulaz, emankizunak iraunen zuen denborako. Lf ( in Casve SGrazi 9 ). En DFrec hay 19 ejs. de esta acepción.

(H), emokizun (H).
Que está por dar. "Qui est à donner, qui doit un peu l'être" H.
Oh, emateko baleude eman ditugun zenbait oinkada, emankizun geldituko lirake noski! Lojendio Egan 1956 (2), 56.