(
-oa SP),
enperadoreko(a).
Imperio, ejercicio del poder imperial.
Tiberio Cesaren enperadoregoaren hamaborzgarrren urthean.
Lç Lc 3, 1 (He enperadorekoaren; TB, Oteiza, inperio, Ol yauraldi, IBk erregetza, IBe agintealdi).
Enperadoregoan suzeditu.
Lç
Decl
ã 1v.
Imperio (estado).
Romako enperadoregoaren ordenanzatik eta kostumatik hartua den izen bat.
Lç
Decl
ã 5r.