entzunkizun
1.
entzukizun.
(Lo) que se va a oír, objeto de la audición.
Au izango da oraingo zeuben entzunkizuna.
fB Ic III 313.
Eguneko entzukizuna (programa) jotzen asi zan.
A Ardi 66.
Buruz dakitzadan zenbait entzukizun belarrien iduritara ekarri oi ditut.
Or QA 123.
2.
"Ble, v.g. confesable, oíble, etc., konfesakizuna, enzun, esakizuna
"
Añ.