ernaitu
Despertar(se); poner(se) atento, vigilante.
v. ernatu.
Munduba egon arren / pozak ernaituba.
Echag 94.
Malluen otsak ez au / beñere esnatzen, / plater-soñuak berriz / laster au ernaitzen.
It Fab 23.
Ernaitu ziran, noizbait bear ta, etsaia urreratuaz zijoakiotela ikustean.
Izt C 397.
Alako esanari belarri ernaitzen.
Bv AsL 28.
Lo betean zetzana, bat-batez ernaitu dala esan liteke.
Mok 16.
Beren ur gardenez ibarreko bizkarrak ernaituz.
Zait Sof 125.
Belarriak ernaituko nituke.
Or Aitork 306s.
v. tbn. Ag G 339. Ill Pill 10.