erogo
(S, R ap. A
; Lar, Hb; erhogoa SP, Dv, H).
"Necedad, ignorancia"
, "necedad, dicho fatuo", "tontería, tontada, tontedad" Lar.
Honestea berzerena erhogoa handi da.
E 135.
Erhogoatan badaramak eure mende guzia.
Ib. 97.
Iuduei behinzát skandalo, eta Grekoei erhogoa zaiena.
Lç 1 Cor 1, 23 (He, Bibl er(h)okeria, TB errhokeria, Dv zorokeria
).
Eta berzerik pensatzea da erogoa [tachado y sustituido por gaizki]
.
MRos 14.1r.
Mundu hunetako zuhurtziá erhogoa da Iainkoaren aitzinean.
Ib. 3,18.
Elhaketan, erhogoan.
O Po 9.
Erhogoa da itho-nahiari hedatzea eskua.
O Pr 583.