erortoki
1.
Lugar de caída.
"Lieu de chute"
Dv.
"(S), sitio de la caída"
A.
Bonbak bere erortokian urratzen du itxea, eliza edo azpian arzen duen gauza.
Mb IArg I 255.
Orrek etzaitu eramango bere eror-tokira.
Or Aitork 88s.
Ocasión de caer.
Ez solamens bekhatiak oro, bena bai orano hetara erortokiak eta lagün gaistoak.
Bp II 57.
Gure bihotzaren ebakitia, diot nahi gaistoen muztia, güziz gure sendimentien sentherietara dütügün erortokien.
Ib. 23.
Malkorrak dira, erortokiak dira, ta gal-bideak non nai nik mundu onetan arkitu oi ditudanak.
Mb OtGai III 243.
2.
(H).
Propenso a caer.
v. erorkor.
Aragiaren nahiküntetara erortoki dena.
Mst I 6, 1 (Ip erortoki; SP etzina).
Bizi zireno, nahi gaberik ere, erortoki izanen zira khanbiamentiari.
Mst III 33, 1.
Borondatea onera eta gaixtora libre, bietara erortoki, eta haragiaren arauaz gaixtora erortokiago.
AxIp 535 (en Ax 455 (V 296) bietara iokatzen
).