errietatu
1.
erriertatu (Lar, VP
23v, Añ, H),
errertatu (Lar in Aq 1423).
"Bregar"
Lar, Añ.
"Reñir, contender de palabras"
Lar in Aq.
"Reñir"
VP
.
"Se quereller"
H.
v. ERRIETA EGIN.
2.
erriertatu
(Lar DVC, H),
erristatu
(AN-larr ap. Asp Leiz),
errixtatu.
"Reñir, reprehender" Lar DVC 227. "Faire des réprimandes" H. "Reñir; reconvenir" Asp Leiz. v. ERRIETAN EGIN.
Aitak errixtaturik, ongi yaunzteko eta lepoan ttattarra yartzeko agindu zion.
(AN).
A EY II 250.
3.
Gruñir, protestar entre dientes.
"
Erriertatu, rechinar"
VP
83v.