erroitz
1.
(
G-to, B, L-ain, BN-baig, Sal; Lar,
Añ,
VocBN
,
Hb,
Dv,
H,
VocB
),
erroitze (
B),
erruitz (
Aq→A),
errotx (
H (V)),
errautz (
R)
Ref.:
A (erroitz, errautz);
Izeta BHizt (erroitze)
.
Precipicio.
"Derrumbadero"
, "despeñadero" Lar y Añ.
"Cuesta muy pendiente"
Aq 1153.
"Précipice ouvert"
VocBN
.
"Pendiente o lugar peligroso para rodar"
VocB
.
Eta momentu berean txerri sail arek laixterrai'man zion eta erroitz batetik botatu zen itsasora: eta il ziren uretan.
Echn Mt 8, 32 (Ur amillategi).
Iñaziok erroitzetik atheraia, berriz erroitzerat eroria zagon.
Laph 118.
Arantzazuko eskualdea [...] erroitz zakarrena antziña.
SMitx Aranz 85.
Eta, hain xuxen, gure etxolaren parean badira erroitz batzu, lau ehun metratan, xendratik eta behereko urerrekara.
Etchebarne 64.
"(Sal), fisura o hueco profundo entre montes y peñascos"
A.
2.
(Lar, H),
errotx (Lar),
erroaitz (Izt C voc.).
"Cordillera de montes"
Lar.
Aldabako erroaitzari dautson mendi Madariaga deitzen zaionaren aldatsean.
Izt C 77s.
Otanburdi, Otsondo, Ausa, Ariete, Izpegi eta Urritxikia deitzen zaioten mendi Pirineoen erroitzaetan.
Ib. 120.
3.
"(G-azp, B), grietas de la ubre"
A.