esangile
esangil (-gill AN-larr ap. Asp Leiz
).
Obediente.
v. esaneko.
Paradisoko Dominika [monja] Jesusen antzera gaztetandik guziz esangille izan zan [...].
Arr May 118.
Esangille eta umilla [...] agintzen zioten guzia gogo onez egiten zuena zan.
Arr Bearg 559 (ap. DRA).