estremo
1.
extremo,
extremu .
(Sust.).
Extremo.
Ze ofizio dauko prudenziak? Extremu bien artean modua edugitea.
Cap 78.
Ez dadukala beste mediorik extremo oen bion artean.
OA 166.
Ebita extrémoak, moderázio segi.
LE Prog 124.
Modu ona gorde gabez, extremoetan edo geiegizko lanetan sartu eragiñaz.
Gco I 442.
Kristo zerutik jetxi zanetik / oneraño bitartian, / olako mutill bat ez da izan / Gipuzkoako partian; / ori plazetan jokatutzen da / oso estremo puertian.
(Interpr?).
EusJok
II 156.
Ospitalia ez baita / Leku alegera [...] / Bainan heltziarekin / Estremo batera / Zoiñatzeko lekurik / Oberik ote da?
(1965).
LuzKant
124.
2.
(Adj.).
Extremo.
Gauza extrémoa dá ár benenóso okagaribát [...] gorátzea [...]; baña extremoágo dá Jangoikoaren Sémea apáltzea.
LE ( in
BOEanm 225
).
estrema, extrema. (Forma de fem.).
Nezesidade extreman edo andian.
OA 158.
Iru modukoak izan oi dira proximoaren nezesidadeak eta estutasunak: 1.º da estrema edo azkena deitzen diobena: au da, aiñ estua nun sokorritzen ezpada, bizia galtzeko premian [...] ipinten duen.
Gco II 36.