etordura
1.
(-th- Ht VocGr 391, Arch VocGr).
"Obéissance"
Ht VocGr, Arch VocGr.
2.
Llegada, venida.
Haren alaben ethordura.
Birjin 137.
Birjiniak ere [hauta] gutiago ukhan zuen ber-amaren ethorduraraino, zeina ethorri baitzen Lotazileko hilabetean.
Ib. 194.