etxelagun
1.
etxelaun.
Coinquilino, vecino en una casa de varias viviendas.
v. etxakide.
Bi baserritar --etxelaunek-- joan omentzien.
(G-goi)
"De la misma casa"
.
JMB Mund IV 129.
Etxe-jaunaren utsunean, sendiko zenbaitzuk edo ontarako gaztigatuak izango diran bi etxe-lagunek [ikusi bearko dute]
.
"Dos vecinos"
.
EAEg
6-11-1936, 230.
Compañero (de la misma casa), conviviente.
v. ETXEKO LAGUN.
Onekiko beldurra aizatu baitidazu egun: au bainun buruausterik miñena, nere etxelagun izaki.
Zait Sof 31.
Bere iru etxelagunekin egurastera atera zala.
"Contubernales suos"
.
Or Aitork 196.
2.
Huésped.
v. etxeliar.
Poz-emoille bikaiña, etxelagun atsegin, bizkortzaille gozo.
Ker EMeza 313 (ap. DRA).
[Bentaria] ea etxe-lagunak zerbait agintzen ote zion itzuli zan.
Berron Kijote 47.