etxetu
1.
(
L, BN, S ap. Lh; ).
Incorporar a la hacienda.
v. etxekotu.
Zerren aragitu ta etxetuta dauzkeen iñoren gauzaak, ta min andia artu bear due [...] biurtzeko bakoitzari berea.
Mg CC 175 (Mg CO 259 etxekotu).
(L, BN, S ap. Lh
).
"S'habituer à la maison"
y "se familiariser, s'apprivoiser" Lh.
(VocCB (V, G, L, BN, S) Dv (V, G)). (Part. en función de adj.). "Casero, encaserado, metido en casa, acostumbrado a ella" VocCB.
Ollo etxetuak / ego gogortuak.
Mg ( in
Ur PoBasc 58
).
2.
Convertir(se) en casa.
Bere etxolak, etxetzen hasi edo arras etxetuak, lur orhatuzko iguzkian errez, hori da, aderailuz eginak dituzte.
Prop 1912, 118.
(ap. DRA)
Etxolak etxetu zuzten.
Etcham 110.