falkoin
1.
(BN-ciz; Urt I 74, VocBN
, H),
falkon,
falkoi (H),
falku ([-u acent. y nasal] S; Géze),
falkoa (det. Foix),
flakoin (BN-baig),
flaskoin,
lakoin (BN-baig)
Ref.:
EAEL
443
.
Halcón. "Flakoin, halcón, (L, Bon, Lacombe)" DRA. "Épervier" VocBN, Gèze. "Faucon" Gèze. "Flaskoin, milano" Lf GAlm 1953, 46 (ap. DRA). v. alkoi, 1 belatz.
Hegalek ere zioten / argitzen sorbaldetan, / falkonaren plumek nola / iguzki-arraietan.
EZ Noel 42.
2.
flakoin.
Pavo real.
Flakoiña deitzen den hegaztiña, bere pluma ederrak altxaturik, eta hetaz arroda bat egiñik.
He Phil 203 (SP 201 paboa).