faun
Etim. Del lat. vanus .
(
B; SP,
Lar,
Dv,
H),
fau (
V-gip; Lar,
H),
bao (
AN-gip, G-goi)
Ref.:
A (faun, fau, bao);
Iz
ArOñ
.
Hueco, vano; débil; holgazán.
"Estéril, soilla, faua, fauna
"
Lar.
"Léger, sans poids. Fauna, arina
"
H.
"
Fau, flojo"
A.
"Fofo"
Ib.
"
Fáuena tíllua, el (material) más flojo el tilo"
Iz
ArOñ
.
v. bano
(2).
Zuhaitz bethakorra, eztu nehork ebakitzen. Baiña alferra, fauna, hutsa, bere sasoiñean jasaiten eztuena, zertako da?
Ax 38 (V 24).
Penitenzia maiz dela alfer, faun, falso.
Ib. 207 (V 139).
Bekhatutan dagoenaren esperantza fauna, hilla eta probetxu gutitakoa da.
Ib. 450 (V 294).
Zer da bada ekond[e] gabeko amodio hura? zuhaitz agor-faun bat bezala.
"Stérile"
.
Birjin
360.
O kristau faunak! O kristau laxoak!
Dh 225.
Giristino alferra, faua, obra onen fruiturik ez duena.
(Urdax, 1827).
ASJU
1993, 593.
Etzen bizkitartean faun (mou, paresseux), ez arina.
JE Bur 107.
Gure idazlariaren liburuan ez dugu itz alferrik kausituko. Eta lore faunak ez izanagatik Gero liburuan, izkera loreztatua ba dugu.
AIr Egan
1953 (1-4), 8.
Beren burua hiltzen dutenak ahul, faun eta kobarde huts.
PPer Harrip 110.
"Dado falso, dado fauna
"
Lar.
FAUNEAN.
"(En) falso pisar, dar algún golpe, &c., baoan" Izt 49v.