firrindatu
(BN-baig ap. A
; Dv, H),
firrindalatu.
"Manier un bâton ou un autre objet en le faisant rouler"
Dv
(→)
A.
"Rendre un son strident. Lancer en l'air avec violence un objet qui rend ce son strident"
H.
Ene ezpata firrindatzen abiatuko denean hekien buruen gainetik.
Dv Ez 32, 10.
Jakizazue aise firrindalatzen dutela makila!
Herr 2-5-1957, 2.