gaitzirizte
gaitzirizte.
Tr. Empleado por autores septentrionales antiguos desde Dechepare, y al Sur por Ochoa de Arin y Cardaberaz; hay además algunos pocos ejs. del s. XX.
1.
(Lar),
gaitzerizte (Lar DVC 231, Dv (s.v. gaitzerizko)),
gaitzeriste (L, BN, S ap. A
),
gaitzeritste (SP),
gaitzereste (Lar),
gaitzeritzte.
Odio, aversión, aborrecimiento.
"
Gaitzeritste dute elkarren artean, ils ont haine entr'eux"
SP.
"Aborrecimiento, gaitzerestea
"
Lar.
"Aborrecer, gaitziriztea izan. [...] Te aborrezco, gaitziriztea dizut
"
Ib.
v. gaitzerizko.
Eztazala gaitzeriztez damna heure buruia, / desiratuz gaixtoari hel dakion gaizkia.
E 247.
Gaitzerizterik eta kondemnazionerik baizen ezpaitugu merezi.
Lç
Ins
G, 4r.
Berotzatzu bihotzak, / herraz eta gaitzeristez oraindaño hotzak.
EZ Man I 38.
Nolako gaitzeritste ekarri diogun [...] bekatuari.
SP Phil 520 (441 gaitzeritzte (He 446 aiherkunde); Imit III 20, 4 gaitzeriste).
Artu dagian bertatik neuronen kontra odio edo gaitzerizteren bat.
OA 170.
Gaitzeriste arin bat edo hostasun doidoiako bat dugunean norbeiten kontra.
He Phil 29 (ed. 1853, 24 gaitzerizte).
Etsaiai ez barkatu naiaren gañean, edo gaitz iriztez, edo deseozko petuen gañean.
Cb EBO 53.
Ez duzue bidarritarraren bertsuetan barkoxtar Topeten kantorek hanturaz daukaten errabia, hoskin eta gaitzeristerik usnatuko.
Ox 206.
Hauek bazekiten zerbait, franko ere bai, Azkue eta Arana Goiriren on eta gaitzeriztez.
MEIG IV 129.
2.
Desestima, desprecio.
Nere alabantzak eta nere gaitz-eristeak.
Vill Jaink 84.