I .
(Adj.).
1.
(Lar, H).
Que puede ser levantado; que puede ser soportado, cargado.
"Puente levadiza, zubi jasogarria
"
Lar.
"Qui peut se lever, s'élever"
H.
Onetan, bada, da agiri errazoiaz esan ebala Jesu Kristok: Ene buztarria leuna ta erraza da ta nire kargea arina, eroankizuna ta jasogarria.
Añ
GGero
321.
2.
Valioso.
Cf. jaso
(III, 5).
Segurako Eliz barruak gordetzen dituan gauz jasogarrien artian jarri bear degu batik bat [...] argidia (araña).
J.B. Ayerbe EEs
1912, 60.
Axular-Etxepare-en idaztiak [...] oar yasogarri ederrez ertzaturik.
Markiegi (
in
Ldi IL 11
).
Nikanor, aren ustez, erdi ordi ta naikoa lizun izan arren, ez da edozelako mutilla. Ba dago zerbait aren biotz ondarrean jasogarri litzakenik.
Erkiag BatB 172.
II .
(Sust.).
1.
Sostén, apoyo.
Zuk emon zeuskun zeure Seme maite ori gure argaltasunen jasogarritzat.
JJMg Egunoro 128.
2.
"Alza, suplemento para levantar una cosa. Sin. altzagarrixa. Jasogarrixa ipiñixozu anka onetan mai orri, dantzarik ez deixan eiñ
"
Etxba Eib.
.