jenatu
(Chaho, H, T-L).
Molestar; embarazarse, incomodarse.
"Gêner"
H.
Béna etzüntükégü nahi jenátü.
Lrq Larraja RIEV 1931, 238.
Zure beha egonen niz ez bazitut bederen jenatzen edo makurtzen.
JEtchep 83.
Mutiko gaztea zinez jenatua zen.
Ib. 92.
Halako irri jenatu batekin.
Ib. 83.
Ez ginen batere jenatuak gure gutunen hetsi gabe emaiteko.
Larre ArtzainE 115.
Holako hitz jenatu batzuekin ez jakin zer erran eta norat itzul.
Ib. 274.