jendaia
1.
(Lh, que cita a Lf),
jendaie (Ht VocGr 402, Lecl (y-)),
jendai.
Pueblo, nación.
Ipharreko jendaiak, Agotak bentzutu [eskaldunak]
.
Dv (
in
BOEl 187
).
Akometaturen zaituztela jendaia barbaro batzuek.
Dv Telem 23.
Izan beharra delarik jendaia handi eta hazkar baten buru.
Dv Gen 18, 18 (Urt nazione, Ur jende, Ol, Ker, Bibl, BiblE herri).
Egoadi girixtino jendaia suharra.
Zby RIEV
1908, 606.
Lurreko jendaia guziek.
Arb Igand 141 (72 jendai).
Bertze jendaietan, hala nola Angleterren, Alemanian, Ameriketan.
Ib. 72.
2.
(Pl.).
(Las)gentes, gentiles, pueblos paganos.
Jendaien bidera ez goan.
Dv Mt 10, 5 (Lç, He, TB, Ur (V y G), Ker, IBk jentil, Ip pagano, Arriand gixendaide).