junpa
1.
(BN-mix, S ap. A; SP, Arch VocGr (y-), Hb, Dv, H (+ -ph-)),
junfa (Lh).
Columpio; balancín.
"Branloire faite de branches d'arbres très ensembles"
SP.
"L'escarpolette"
Arch VocGr.
Lhande atribuye a Hb la var. junfa, pero en éste solo hay junpa (cf. junpatu). v. jurdunpa
(2).
2.
"(BN-baig), cuna"
A.
JUNPAN (Dv).
Balanceándose.
Banindoan junphan bezala [alkhian]
.
Prop
1880b, 9.
Junphan bezala dabiltza [orgak]
.
Ib. 19.
Erdi lo, urhatsa junphan.
Prop 1881, 200.