lakain
Etim. Cf. gasc. lagagno . v. DCECH s.v. legaña .
(L, BN),
likain (-kh- H),
akain (G, AN-gip-larr-ulz; Aq 336),
akan (V-m),
aken (V),
akeen (V-m),
akein (AN-araq; Aq 336),
akai (G-goi),
akien (G)
Ref.:
A (akaiñ, akan, aken, akeen, lakain); A Apend (akeñ); Lh; AEF 1955, 116; Iz IzG (akaiñ, artapo), To (artapua); Elexp berg (akain).
Garrapata. "Garrapata, cuando es pequeñita se llama akaiña, akeiña" Aq 336. "Garrapata mayor" A. "Tique" Lh. "Akaiñ, caparra de oveja (AN-gip-ulz)" Iz IzG. "Akaiñe, la caparra de campo, pequeña como la cabeza de un alfiler, que se pega al recoger helecho, etc. y penetra en la piel (AN-ulz)" Ib. (s.v. artapo). "Akaiñe, la caparra de campo (AN-larr)" Iz To (s.v. artapua). "Cierta garrapata. Beste bat izeten da flako-flakua ta aundixaua, xapala, xapala; ia aura aragixan barrura sartzen dok. Ari akaiñia. Akañia ezta potolotzen, beti flako eoten da" Elexp Berg. v. bakasta, lakats.
Akaiñez eta artapoz josia ankartea.
Or Eus 247.
Akaiñen zimikoak dirala ta... Platero odola txirrian dariola doa.
Amez Plat 37.