landaretu
1.
(Lar),
landartu (Lar in Aq 1439).
Plantar.
"Acodar las vides, plantarlas torciéndolas algo, matsaienak landatu, landaretu zerbait makurtuaz
"
Lar.
"Serpa, el sarmiento largo que se entierra para producir o criar otro, mats aiena, aiana landarzea
"
Lar in Aq 1439.
Berriz landaretutako basoa.
"Bosque plantado de nuevo"
.
Zink Crit 38.
2.
+
landaratu.
Convertirse en planta.
[Alea] lurraren azalera, landareturik, ateratzen dan arte.
Etxeg RIEV
1908, 111.
Pipita guztiak garatu izango dira, azi oro landaratu, landara oro zugaztu.
Ibarg Geroko 14.