libratzaile
1.
(Dv; -aille SP, Urt II 452, -alle Lar, Añ, H),
libratzale (T-L),
liberazale.
Que libera, salva.
"Libertador"
Lar, Añ.
"Libérateur"
T-L.
Ethorriren da Siondik liberazalea.
Lç Rom 11, 26 (BiblE askatzailea).
Penetarik presuna / onen libratzaillea.
EZ
Eliç
308.
Behin noizpait bidaltzeko / gure salbatzaillea, / eta herrosen artetik / gure libratzaillea.
Hm 105.
Iauna dut lagun eta libratzaille.
SP Imit III 6, 4 (Ch salbatzaillea, Mst salbazalia).
Hura bera Jainkoak igorri zuen prinzetzat eta libratzailletzat.
He Act 7, 35.
Gure erredentorea edo libratzallea.
Gco I 462.
Maitatuko gaituzte bere libratzaile bezala.
Jaur 374.
Moises israeltarren libratzalle eta buru.
Lard 93.
Bere libratzalle ta ongilleaganako guziz esker-onekoa.
Aran SIgn 72.
Ordu estu ta larrietatik / zatxakuz libratzallea.
AB AmaE 374.
Azkeneko prenda onetatik etorri zitzaion katibuen libratzallearen glori andiko izena.
Arr May 187.
v. tbn.
MarIl 94. -tzaille: Gç 54. Lg I 209. -tzalle: Iraz 17.
2.
"
Libratzallia, un oficio de la armería. Libratzalle eitten eban Armeitta'nian
"
Etxba Eib.
3.
"Librador de un giro. Zein da letra onen libratzallia?
"
Etxba Eib.