loredun
1.
(Lar, Dv, H, A),
loradun (V-gip ap. Elexp Berg
; H).
Florido; de flores; floreado.
"Qui est en fleur, qui a des fleurs"
Dv.
"
Soiñeko loradun zatar bat zeukan
"
Elexp Berg.
Soro eder loredun bat.
Lar Gram 385.
Gona bitxi loraduna.
Azc PB 97.
Baratz loreduna.
Muj RIEV
1912, 539.
[Mendi] loredun eztiak.
Ox 32.
Astoa loredun. // [...] Asto gazte bat / bazoan behin peko hirirat, / baratze lorez bazeramala / bi xistro gaitzek jasan ahala.
Ib. 114.
Karrika eder, zuhatz eta loredun bati.
JE Ber 24.
Areriorik izanen ez zen atseden-leku loredun batean.
Mde HaurB 95.
Mantoi koloretsu ta loradunak.
Erkiag Arran 39.
Andra loredun iretargia.
'Florida dama luna'
.
Gand Elorri 187.
Buruak estaliaz / loredun trapuaz.
Zendoia 139.
v. tbn. Or Mi 108.
2.
"
Loradun, vendedor de flores. Gaur ezta loraduna plazara etorri
"
Elexp Berg.