losentxatu
1.
(AN; Lar, Aq 935 (G, AN), H),
losintxatu ( VP
54r; -txetu AN-larr),
loxintxatu (G-to-nav; -txetu AN-larr),
loxentxatu (G-to),
lausentxatu (Chaho)
Ref.:
A (
losinxtatu, loxintxatu, loxentxatu
);
Asp Leiz (
loxintxetu
);
Asp Gehi (
losintxetu
)
.
Adular, halagar, lisonjear.
"1.º engañar; 2.º halagar"
A.
"
Loxintxa zazu aur ori, mutur baitago
"
Asp Leiz.
AxN explica lausengatzen (355 y 144), por loxintxatzen y loxintxetzen, respectivamente. v. loxindatu, loxinkatu, lausengatu.
Disimulátus, txikítus ta ez loxentxátus bere gaitz proprioak.
'Y no mimando sus propios males'
.
LE Matr3 229.
Loxentxátzen badizúte bekatárik, ez obeditu.
LE Urt (ms.) 107v.
Loxentxatuaz leunki aurrari atorra jantzi.
EEs 1912, 220.
Betiko itzak aipatu dituzte noski losentxatu naiean, azkenik aiek berak siñistu arte.
Txill Let 87.
2.
loxentxatu
(G-to ap. A),
loxintxatu
(G-to-nav ap. A). Acariciar.
Beatzakin zapia leun leun loxintxatuz.
JAIraz Bizia 20.