lukuru
Etim. De lat. lucrum .
1.
(
SP,
H).
Interés, ganancia.
"Gain, profit"
SP.
Beraz behar erauen eman ene dirua kanbiadorei, eta ethorririk nik rezebitu bainukeen neurea lukururekin.
Lç Mt 25, 27 (He, Dv, Ip, Ur (V), SalabBN, Ol, Leon, Or, Ker, IBk irabazi, TB intres, Ur irabazgoi, Echn kurritu, Hual, Samper interes, IBe korritu).
(L, BN, S ap. A; SP, Lar, Añ, Dv),
lukura
(Urt II 56),
lukru.
"Logro, usura"
Lar, Añ.
Ez inor[k] egin / ezer lukuru gauzarik.
Lazarraga A28, 1203r.
Abariziorik gabe, eta usurarik edo lukurarik gabe.
CatLav 350.
(V 170)
Lükhüraz [berzerena hartü]
.
CatLan
95.
Modu onetako obligazinoiak lukruba edo usuria dira.
Astar II 171.
Dirua maileguz ematen badiozute ene populu beharrari [...] ez duzue zerga-biltzaileak bezala ertxatuko, ez eta lukuruz lehertuko.
Dv Ex 22, 25 (Ur usura, Ol, Ker diru-sari, Bibl intres, BiblE interes).
Ohointza, lukhura, sal erospenetako tronperiak.
CatJauf 84.
2.
Avaricioso, codicioso.
Ezen gizonak izanen dire beren buruez hartuak, lukhuruak, banoak.
TB 2 Tim 3, 2 (Lç abarizioso, Dv jaraman, Ol urrezale, Ker, IBe zeken, IBk, Bibl diruzale
).
LUKURUAN HARTU (Lar, H).
Tomar prestado con interés. "Usurar, usurear" Lar. "Dirua lukuruan hartzea, prendre de l'argent à usure, à intérêt" H.
LUKURUAN EMAN (Lar, H).
"Dar a logro", "usurar, usurear" Lar.
"
Dirua lukuruan ematea, donner de l'argent à usure, à intérêt"
H.
Lukuruan ematen duena, eta prestatua baño geiago artzen duena.
(Ez 18, 13). Ur ( in
BOEg 1353 (Dv lukurutan ematen; Ol diru-saria yasotzen, Ker dirua irabazi larregitan emon, BiblE mailegua lukurreriaz egin
)
).
LUKURUTAN EMAN.
Prestar con usura.
Ez badu lukurutan maileguz ematen.
Dv Ez 18, 13 (Ur lukuruan eman).