mailaratu
1.
mailleratu.
Llegar al grado (de), a la dignidad (de).
O Iainkoa ken ezazu, / gure ganik kolera: / eta gaitzatzu burupez, / salbatzeko maillera.
Hm 117.
Zabal euskera, zerbait alderdirekin egin dedin; zabal euskera, zerbait esku artzeko maillaratu dedian.
Ezale 1897, 101a.
Bitezarra edo agiria onen urrengo mallaratzen danari (Donostia, 1879).JFlor.
2.
Enmallarse, quedarse en las mallas de la red.
Mallaratzen zitzaien arraia biltzeko, sarea ontzi-barru-alderuntz alatzen zuten.
Elizdo EEs
1925, 215.
Arrantzuan mallaratuta artzen zan sardiña.
Elizdo EEs
1926, 8.
3.
Poner en hileras (la hierba).
v. mailakatu, mailatu
(3).
Goizez zabali duten belarra, / zerbel dala mailleratu.
"Recoger en filas"
.
Or Eus 296.