mailukari
(H; -aill- V, G, AN ap. A y A Morf 87; H; -all- Lar, Añ, H, Zam Voc
).
Herrero; (en gral.) el que trabaja con martillo.
"Martillador"
Lar, A (que cita a AA).
"Martillero, el que trabaja con martillo"
Añ.
v. mailuari, mailumari.
[Burdinia] oztu ezkero, gogortuten da, ta mallukari gaisuak ezin dau besterik ezpada nekatu buruba alperrik.
Mg CO 105.
Gogortzen eta elkortzen du biotza bekatua bekatuari erantsiaz, maillukaria ari zaion ingudea bezala.
AA I 402.
Burni apaintzen ari ziraden mallukarien [otsak]
.
Izt C 216.
Au izan mallukaria eta kobrezko eta burnizko lan guztien egillea.
Ur Gen 4, 22 (Dv harotz).
Lênen maillukaria, / omen Tubalkain; / lênengo ola-gizona, / antziñako Matxin.
Or Eus 210.