makilakatu
makilkatu (G, AN ap. A
).
Apalear, dar una paliza, golpear.
v. makilatu, makilaztatu.
Errentariék, órdea, akometazio-inés mutilen kontrá, bata makilkatú-zuté.
EvAN Mt 21, 35.
Ez zuten halere makhilakatu, bainan utzi bai presondegian.
Prop 1911, 251.
(ap. DRA)
Makilkatu eta zigortu kupira, ardura gabe nere itzaldiya.
IArt Itzald
II 39.
Nork eta ijitotzar arek makilkatu bear!
TAg Uzt 186 (v. tbn. 193).
Zakurrak makilkatu ta arrikatu, katuai mingain-begiak atera.
Etxde AlosT 24.
v. tbn.
Makilkatu: Anab Usauri 80. Berron Kijote 184.