makilari
1.
(V; Lar, Añ (-ill-), H (+ -kh-)),
makilalari
Ref.:
A y Etxba Eib (makillari).
Apaleador; que lucha con bastón.
"
Erromerixetan makillari agertzen zan
"
Etxba Eib.
v. makilakari.
Makhilari aiphatu soberak badire, / eskaldunen kolpeak higuingarri dire.
Hb Esk 147.
Nok uste a izan zala makillariya?
Kk Ab II 166.
v. tbn. Etxba Ibilt 464 (makillalari).
2.
Bastonero, que hace malabarismos con un bastón.
"
Makillari, cuyo indumento es igual al de los dantzaris (Valcarlos)"
CEEN
1971, 193.
Arratsaldean, kabalkada emana izanen da. Bere zaldizko bringo, [...] bolant arin punpakari, makilari lerden ta pikolari xuxen, kaxkarot xingoladunekin.
Herr 28-7-1960, 3.