mandrain
mandran (Dv),
mandren (L-ain ap. A
).
Vago, holgazán.
v. mandril.
Baziren hirur ixtudiant [...]. Nola mandrainak baitziren, urthe guziez heldu ziren beren etxetarat, sosik gabe.
GH 1921, 402.
Hordi tzar! Mandraina! Tripoia!... eta nik othe dakit zer holakorik oraino!
Barb Sup 111.
Pinpaletarekin barrika xilaturik, edan eta edan ari zan ondoan, ohartzen da mandraina xiri bat eskas dutela ziloaren tapatzeko.
Barb Leg 144.
Ongi bazkalduak ere zirelakotz, hamar lekua egin zituzten, arratsalde hartan, ixtudiant mandrainek.
Ib. 143.
Seme mandren tristea.
Iratz GH
1968, 57.