medratu
1.
(
Lcc (-du),
Lar),
mederatu (
Lar→H).
Medrar.
Cf. medeatu.
Andre faltaz eniz hilen [...]. / Heki ezin medra naite, bai gal neure arima.
E 227.
Guri gauza obeagoak emateko eta ala medra gaitezen.
Ber Trat 58v.
Itzul drazon obeturik eta medraturik.
Ib. 58r.
Oh kodizija, iños aseetan ez dana, baña munduban bere gitxi medrau oi dana!
JJMg BasEsc 172.
(Aux. trans.).
"
Txalak etzeban bape medratzen da okelara saldu dou
"
Elexp Berg.
"
Orrek, dan fiñakin, desiertuan be medrauko leukek
"
Ib.
2.
Hacer medrar.
Eze eztuela aren haziendak gutiago balioko, aitzetik Iaun onek medratuko dio.
Ber Trat 59r.
Zeure zerbitzariak hondasun guzian medratzen dituzula.
Ib. 76r.