meleka
1.
(
T-L),
milika (
V ap. A; Mg PAbVoc y Nom 66, Añ (V), H (V, G)) .
(Aplicado a personas, tbn. a sus gestos, acciones, etc.).
Melindroso.
"Mignard"
T-L.
v. melenga, gupera.
Maisuba, ondo milika ta buperia zagoz.
Mg PAb 58.
Zer duala-ta orren milika ta bupera eure buruba agertu gura?
Otx 64s.
Kaskoin hirietako moldeak, dena dantza berri eta jestu meleka.
Larre Gazte
1960 (5), 1.
[Xalbadorrek] ez zeukan nigar meleka, ez haur nigarra edo gaixo nigarra. Gizon nigarra bai ordea!
Larre ( in
Xa Odol 18
).
(Uso sust., tras gen.).
Gizonaren milika ta buperia!
Mg PAb 117.
2.
"Milika (V-ger), andar con impertinencias, quejoso" A (se trata, obviamente, de una expr. adv., no de un verbo).
3.
"
Milika (V...), desperdicio, residuo. Egur-milika (V-m), desperdicios de leña"
A.
MELEKA-MELEKA (B ap. A; VocB
),
MILIKA-MILIKA (L, BN-ciz-baig ap. A),
MELAKA-MELAKA (B ap. Izeta BHizt2
).
"Comer sin ansia, indicando que come sin gana y por necesidad" VocB. "Milika-milika, andar con impertinencias, comer sin ganas" A. "Zu beti melaka-melaka ezin yanez" Izeta BHizt2.