mendekoso,
mendekus (
S ap. Lrq [oxítona]).
Vengativo; vengador.
v. mendekari,
mendekios.
Lukurariak [...], mendekosak [...] nagiak.
EZ Man I 109.
Hantxe [...] mendekoso eta herraz betheak / berze partean ohoñak.
Ib. 92.
Bere egitez iauzkor eta mendekos diren presunak baldin berehala [...] mendekatzen ezpadira [...].
Ax 280 (V 187).
O biótz txárr mendekósoak.
LE Urt (ms.) 61r.
Da azitze gaistoa ixilarasteko erratea: "Emazu listu! emain diogu kok kok!" ta alako mendekuak, zeren ala egiten da mendekoso aurra.
(115).
LE-Ir (s.v. azitze).
Alemanak beitira / españulak bezala, / bere pekuen mendekus.
Etch 478 (tbn. en Etxde JJ 271).
(Forma con palat. expresiva).
Ez daitezela izan hain mendekoxoak.
PPer Egunk
22-10-1991.