(
-alle H),
benderatzaile (
V-gip ap. Etxba Eib
).
Dominador, sometedor; dominante.
"Conquistador. Benderatzallien artian, Alejandro bat, Mazedoniakua, izan zan aundiñetarikua
"
Etxba Eib.
v. menperatzaile.
Geren alkarkidezko jostallu ta gutiperak, aundizki ta gallen izaten zaizkigula, ta gure zoriaren menderatzalle, are, itxumuzgariak.
Elizdo EEs
1929, 181.
Yakobengandik sortuko da menderatzallea.
Ol Num 24, 19 (BiblE menperatzailea; Dv nausi jarriko dena).
Allande berriz gizon garaikor eta menderatzallea zan.
Etxde JJ 68.
[Brutok] baztertuko du menderatzailea.
MIH 314 (ref. a César).
Gaurko askatzaileen artean baitago biharko menderatzaileen hazia.
MEIG I 176 (v. tbn. 254).
En DFrec hay un ej. de menderatzaile.
Que domina, que es diestro en.
Baserritar, errero / edo perratzaille, / ekintza oiek danen / menderatzaille.
Zendoia 51.