(
-au V-oroz-gip),
mendatu (
-au V-arr; Zam Voc , Garate Cont BAP 1949, 361),
mendu (
V-ple),
menda (
V-arr),
mentutu (
V-gip; Añ (V),
H (V, G))
Ref.:
A (mentau, mendau, menda, mendu); Iz ArOñ (mentútu); Etxba Eib y Elexp Berg (mentau)
.
Injertar.
"Enxerir"
, "inxerir" Añ.
"Erderazko 'injertar' euskeraz gisa askotara esaten da: [...] mendu edo mendau edo mentau (Arratian, Orozkon)"
Ezale
1897, 340.
"
Fruturako arbolak mentau biarra izaten dabe
"
Etxba Eib.
"
Arbolak mentatziak jakin biarra dauka
"
Ib.
Eztitu edo mentau leikez madari, sagar, okaran eta onein antzekoak.
EgutKarm 1952, 52 (ap. DRA
).
Sarri zen basoan edo landara-sartzen edo landara-yorran, bai arratuten, bai mentatuten.
Akes
Ipiñ
34.
(Fig.).
Kendu daiola deabruari munduan osturik daukan erreinua: bekatuaz mendu dituan bekatariak larga daizala.
Añ
MisE
50.
"Entroncar, mentutu, aidetu
"
Lar, Añ.