merro
1.
(V-arr-oroz-och, G-goi ap. A).
"Pilongo, persona delgada y débil" A.
Emen eztago ez txarakarik, ez ezetariko zugatz merrorik be eguraldiaren erasotik nobere burua yagoteko. Larrak EG 1959, 205.
Zer jan gitxi badauko / lotzen da merroa. Ayesta 244.
2.
"
Merrua, se dice de la oveja que tiene morro pequeño y de mal aspecto"
Iz
ArOñ
.
MERRO-MERRO EGON.
"Estar muy serio y callado (para hacer luego una mala jugada)" Iz ArOñ.