mihigabe
1.
Que no tiene badajo.
Zinzarri mihi gabea holtzean higa.
O Pr 436 (v. tbn. Saug 107).
Bere lekukotasuna, ordea, ez da beti, ezta gehienetan ere agian, argi eta ozena, oinatz ezabatuxea eta joare mihi-gabea baizik.
MEIG VII 93.
2.
Desprovisto de lengua; (fig.) que no habla.
"Deslenguado, migabea [...], lat. elinguis"
Lar.
Girgileria huts eta mihi-gabe batzuek othe dire [izarrak]?
Hb Egia 39.