mintsu
1.
Doloroso.
v. minbera
(2),
mingarri.
Ebakitze mintsua.
EZ Man I 127.
Gogortaderik mintsuenak.
Añ
LoraS
94.
Eguzkiaren / errañu zorrotz mintsuak.
AB AmaE 468.
Naiz eta ekartzen dituan naigabeak ez izan aurrenean aiñ mintsuak eta desegokiak.
Aran-Bago ManMed 243.
Onelako egonera mintsu, izugarri, latzaz ordaindu zittuan Jaungoiko Semeak gure gorputzeko gozakeri gaiztoen zorrak.
Inza Azalp 14.
Kezka-xomorro mintsu / beltxik etzait ari.
EA OlBe 91.
2.
(G-azp-to-bet ap. A).Enfermo, aquejado.
"Persona muy enfermiza"
A.
v. mindun.
Beraz, eri da ta mintsu alere Mr. Lecluse jakintia tatxatu nai izan duen zaiñ utsaldietakoan.
"Adolece del defecto de que ha querido tachar al sabio Mr. Lecluse"
.
Izt Carta a JJMg 37.
Zegamako emakume bat mintsu egonik, jun zan izen aundiko sendagiñ edo mediku batengana.
Sor Bar 55.
Eta nola baitzegon mintsu, sartu zan trabena txulo batian salda pixka bat artzeko asmuarekin.
Ib. 57.
Gerta ditake, arratsean burua mintsu izaitea.
GAlm 1962, 60.
(ap. DRA)
Dolorido, apenado.
Seme maiteari begiak boteaz, ausarta eman naiaz, susmo txarrean, aiene mintsuan.
Ag G 100.
Biotz mintsuan pozik ez balit / itxaropenak emango, / Bildur nintzake bere errukirik / ez ote dedan izango.
EMuj ( in
Onaind MEOE 842
).
Sabin oraindik atera begira, arpegi illun eta mintzu batekin.
Ugalde
Ama
26 (ap. DRA
).
Zazpi urteko mutil-koxkor zurbil, mintsuak utzitzen du bazkaria eta begiak beheratzen ditu.
MEIG IX 109.
3.
"Un peu aigre"
Lh.
4.
mintzu.
Dañino. "Animali mintzuak: otsua (G-azp)" EAEL 91.