mintzakor
1.
Charlatán, hablador.
v. berritsu.
Baitakite gizonaren flakotasuna gaizkira eroria, minzakorra eta hitzetan erorkorra dela.
SP Imit I 4, 1 (Ch zeiñ errexki minzatzen den, Ol erausketan labangarrixea).
2.
Expresivo.
Zure animako xamurtasuna, eztitasuna, azaldu didate argiro zure begi mintzakorrak.
Alz Txib 106.