miragile
1.
(Lar, Añ, H).
Que hace milagros; milagroso.
"Milagrero"
Lar, Añ.
v. mirarigile.
Nongo santu miragillek bere amarekin zerutik lurrean milagrorik egin du?
Cb Just 62.
Abe Maria da arako Moisesen zotz edo zigor miragillea legez, zeinegaz egiten zituan mirariak.
Añ
MisE
122.
Moises miragillea arrika il gura eben Ermuan.
Añ
NekeA
239.
Done Antonio miragillearen bitartez.
Ag Kr 206.
Mendi orretara joaten dira denerik errukior, miragillerik andien ta sendatzallerik onenaren jauregira bezela.
Ag G 177.
2.
(BN-lab ap. EAEL 40),
mira-egile.
"Mago"
EAEL
40.
v. MIRA-ERAGILE.
Ez aal da baldinbetan mira-egille oietakoren bat emen izango, olakorik ugari bait-dute liburuok.
"Encantador"
.
Berron Kijote 75.