miraritsu
1.
(Lar, Hb).
Admirable; milagroso.
"Milagroso, lo que se hace por milagro"
Lar.
"Prodigieux"
Lh.
Gipuzkoako mendi ta aitzak guztiz dira miraritsuak.
Izt C 37.
Oitura miraritsu oek adierazten dituzte jakitea on lirakean gauza balioso asko.
Ib. 219.
Joseren izaera asieratik atzeneraño, guziz da miraritsua.
Lard 63.
Uraren ardo biurtze miraritsu hura.
Ant ZerBid 56 (ap. DRA).
Miraritsuago da oraindik Iziar-en antziñetatik esaten dan beste gertaera au.
Ag EE
1895b, 136.
Ez da arkituko [...] bere iduri miraritsuren bat ez dagoan bazterrik.
J.M. Tolosa EEs
1913, 115.
Gesal zabaletan, gure egarria asetzeko zuk yalkiarazi zenun iturri miraritsu, garbi, osasungarria.
Or Mi 131s.
Bizia! Bizidun izakia, naiz pataria izan, naiz landarea, zer gauza miraritsua!
Vill Jaink 57.
Or-emen erorika ta behaztopatuz, eta gero berriz burua altxatu eta berpizte miraritsuak egiñaz.
Ib. 183.
Itxaso miraritsu orretako berbaldia don Julianek egin euskula.
Gerrika 254 (ref. al mar de Tiberiades).
2.
Milagroso, (el) que hace milagros.
O, Jaungoiko miraritsua! Nork ekusi du onelakorik!
Jauregui 240.
Neure ixeneko santu Antonio miraritsua.
Kk Ab I 101.
Paduako Andoni Deun miraritsuagana ume txikiyak eruatia.
Kk Ab II 142.
Andra Mariaren irudi zaar miraritsua, argiz inguraturik, agirian ipiñia egoan.
Erkiag Arran 157.