moarratu
Etim. Para la posibilidad de que provenga de *morroatu (morroe + -tu), v. BAP 1955, 285.
(
G-to),
muarratu (
G-to),
mugarratu (
G-bet),
muartu (
G-to)
Ref.:
A;
A Apend (mugarratu);
Iz To (moarra)
.
Podar.
"Podar. Goseak mugarratua (?)"
A Apend.
v. modorratu, montxarratu.
Matsak podatzen dira, abolak inausi edo mugarratu.
ENecAd 1868, 5.
Lizar moarratua bezain murri.
Or Mi 15.
(Fig.).
Badaiteke ere amorante-saila gure artean zertxobait moarratua agertzea.
MEIG I 178.
[Cantinflasek] trebe baino trebeago dihardu [...] ohiturazko pailazokeriak apurren bat moarratu dizkiotelako edo.
Ib. 182.