modorro
1.
(
BN, Sal; O-SP 225,
SP,
Dv,
H (que citan a E))
Ref.:
A; ZarHizt
.
(Adj.).
"Sot, stupide"
O-SP 225.
"Stupide, insensible"
H.
Cf. LexHNav I 110: "a este testigo lo trató de modorro (Arróniz, 1572)"; cf. tbn. VocNav: "Moyorro, persona sin sentido, simple (Roncal). Individuo de poco fundamento (Salazar)".
Nor da gizon modorroa harzaz orhit eztena / eta gero halakoa gaitz erraiten duiena?
E 129.
(Animal) aquejado de modorra.
"Modorreriadun, modorro. Abre bat modorro eseri bada, kori gaixto da
"
ZarHizt.
2.
(AN-gip-larr; H),
modorra (Lar, H)
Ref.:
SMuj;
Asp Leiz
.
(Sust.).
"Arbol trasmochado"
, "trasmocho" Lar.
"
Modorrua llaman en Oyarzun al árbol trasmocho"
SMuj EEs
1921, 105.
"Rama, tronco podado; desgajado después de podado"
Asp Leiz.
.
Cf. LexHNav II 128 (Leiza, 1788): "plantones de jaros para árboles trasmochos o modorros".
3.
(Sust.).
"(V-ger), animal que debiendo tener cuernos no los tiene"
A.