moduzko
1.
(V, G, B ap. A
; Lar, Añ, Izt).
Educado, cortés; modesto.
"(Hombre de) forma"
Lar.
"Agraciado en sus palabras, acciones, &c."
Lar e Izt.
"Modoso"
Añ.
"Compuesto o circunspecto"
Izt.
"De buen porte, de buenas formas"
A.
Ah! Lurreko errege baten aurrean moduzkoagoak egongo giñateke!
Añ
EL1
86.
Linterna-egilleak duben emaztea, / moduzko gaztea, / biziro maitea.
Echag 117.
Guziz ederra eta moduzkoa izateaz gañera [Susana]
.
Lard 302.
Neskatxa moduzko [...] kollare bat eta [...] lore zurizko koroa eder bat zeuzkana.
Arr GB 121.
Modesta zan neskatxa guztiz moduzkoa.
AB AmaE 320.
Zaute guziok gogo batez otoitzean, errukitsu [...], moduzko, umil.
(1 Petr 3, 8)
"Modesti"
.
Or MB 536 (Lç grazioso, He, Dv eme, TB ezti, Ker apaltasunez beterik, IBk, IBe apal).
2.
"(Vc, G), diestro, hábil"
A.
3.
"(V?), pudiente"
A.
4.
"Apropiado. Moduzko zapatak erosi dittit
"
Asp Leiz2.