moldakaiztu
1.
moldegaiztu (Urt, Dv).
Volver(se) indócil, rebelde.
"Asperari, moldegaiztu. Asperatus est homo, gizona [...] gogortu, moldegaiztu da
"
Urt II 426.
"Rendre ou devenir difficile [...] à mener"
Dv.
Eta nola komuzki bizi gaizki eramanak molde gaizten baitu, mespresiorekin baizik etzituen errezibitzen bere ama onaren abisu salbagarriak.
MarIl 97.
2.
"Desamoldar, moldakaiztu
"
Lar.
3.
(B ap. A
),
moldagaiztu (V, G ap. A
),
moldegaiztu (c. sg. A; Dv).
"Entorpecerse"
A.
4.
"
Moldagaiztu, rendre ou devenir difficile à arranger"
Dv.
5.
Volverse inmoderado.
Orduan zaio phizten, suhartzen, osoki moldegaizten edaneko thirria.
Arb Igand 130.